Μήνυση και απόπειρα εκφοβισμού και λογοκρισίας κατά του BlogMe.gr και άλλου, τρίτου site...
Βάλτε link και στο δικό σας site τώρα!
12.10.06
Νόμπελ Παραπληροφόρησης;
10/10/2006:
Διαβάζω άρθρο της Ναυτεμπορικής σχετικά με τον φετινό νικητή του Βραβείου Νόμπελ Οικονομίας. Με μια -κλασσική για την "Ν"-, κακή μετάφραση που -κλασσικά για την "Ν"- προδίδει και έλλειψη κατανόησης, αναφέρει:
"Το έργο του Φελπς έγινε ευρύτερα γνωστό στη δεκαετία του 1960, όταν επιτέθηκε στη θεωρία σύμφωνα με την οποία, όταν έχουμε υπερβάλλουσα προσφορά εργασίας (ανεργία), τότε η αγορά τείνει να πιέζει προς τα επάνω τον ονομαστικό μισθό. Αυτό οδηγεί σε μείωση της ανεργίας (ήτοι αύξηση του προϊόντος) και ταυτόχρονα ύψωση των τιμών."
Συγγνώμη; Μπερδεύτηκα!
Στη συνέχεια ωστόσο, (ψιλο-) διορθώνει τα πράγματα γράφοντας:
"Φελπς αμφισβήτησε την κυρίαρχη άποψη της δεκαετίας του 1960, σύμφωνα με την οποία υπήρχε μια σταθερή, αρνητική σχέση μεταξύ πληθωρισμού και ανεργίας, η οποία αποτυπωνόταν από την «καμπύλη Φίλιπς»."
Άρα, ο Φελπς αμφισβήτησε την κυρίαρχή άποψη της δεκαετίας του 1960 σύμφωνα με την οποία υπήρχε αρνητική συσχέτιση μεταξύ πληθωρισμού και ανεργίας. ΟΚ. Μάλλον αυτό πρέπει να εννοεί. Για να δούμε και τι λέει παρακάτω όμως...
Τι βλέπω!
Μα, Ω!του θαύματος! Αρνητικά σχόλια κατά της αγοράς:
"Ο Αμερικανός επιστήμονας υποστήριξε ότι μακροπρόθεσμα το φυσικό ποσοστό ανεργίας προσδιορίζεται μόνο από πραγματικά μεγέθη και όχι από νομισματικά και ως εκ τούτου η οικονομική πολιτική θα έπρεπε να λαμβάνει σε μακροχρόνιο επίπεδο ως δεδομένο αυτόν τον περιορισμό, καταρρίπτοντας την άποψη ότι ο μαζικός αποκλεισμός από την εργασία είναι δυνατό να ξεπερασθεί από τις αγορές, με απελευθέρωση των απολύσεων ή συμπίεση των κατώτατων μισθών.
Οπως υποστήριξε σε πρόσφατη δημοσίευσή του ο Φελπς: «Είναι λάθος να περιμένουμε ότι οι δυνάμεις της αγοράς από μόνες τους θα τερματίσουν το μαζικό αποκλεισμό από τον κόσμο της εργασίας που αναπτύχθηκε από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 ως τις αρχές του 1990. Η πολύ διαδεδομένη άποψη, ότι κάποτε θα επανέλθουμε στην κανονική κατάσταση, όπου ο καθένας θα έχει δουλειά, διότι πάντα υπάρχει τέλος στην κρίση, δεν πατά σε κανένα γερό υπόβαθρο». "
Ως υποψιασμένος πλέον για τη σαβούρα που πασάρουν οι κ.κ.ελληνοφυλλάδες στους αναγνώστες τους λέω να προσπαθήσω να το διασταυρώσω. Αν το λέει πράγματι ο Φελπς αυτό, το βουλώνω και δέχομαι την ύπαρξη της διαφορετικής του άποψης. Και ποιος είμαι εγώ που θα διαφωνήσω με έναν Νομπελίστα; Το λέει όμως;
Ψάχνω στο CNN και στο MSNBC. Τα άρθρα δε με διαφωτίζουν.
Ας πεταχτώ και από Γαλλία μεριά, αν και εκεί ακούν ελεύθερη αγορά και τρέχουν...
Κι όμως! Voila!
Σε άρθρο στη Figaro αναφέρονται οι βασικές θέσεις του Phelps για διάφορα οικονομικά θέματα και δεν μοιάζουν καθόλου μα καθόλου με αυτό που μας πλασσάρει ο αριστερός μεταφραστής της "Ν":
« Le long ralentissement économique de l'Europe de l'Ouest prend les proportions d'une crise », écrivait-il dans Le Figaro du 23 juin 2006. Il y rappelait la supériorité « des économies de libre entreprise » - États-Unis, Canada, et Royaume-Uni - car elles sont plus aptes « aux innovations commercialement réussies ». Et d'enfoncer le clou : « Là où le système continental réunit des experts pour fixer la norme d'un bien, le capitalisme en autorise le lancement sous toutes les versions. »
(bold: [Ο Φελπς σε άρθρο του] υπενθύμιζε την υπεροχή των οικονομιών της ελεύθερης επιχειρηματικότητας).
Dans cette même tribune, Edmund Phelps rappelait son autre obsession, l'emploi, exhortant les gouvernements à « s'attaquer au problème de l'exclusion ». D'un côté il n'a pas de mots assez durs pour stigmatiser « les protections qu'offrent aux salariés les conventions collectives et le salaire minimum (qui) aboutissent à exclure de l'emploi les moins qualifiés ». Mais de l'autre il estime que la flexibilité du marché du travail ne saurait suffire : « La meilleure solution est de subventionner les emplois peu qualifiés et mal rémunérés en versant une prime aux patrons pour chaque embauche à plein temps.»
(bold: Απ' τη μια μεριά δεν του φθάνουν τα λόγια για να στιγματίσει "τα μέτρα προστασίας που προσφέρουν στους εργαζόμενους οι συλλογικές συμβάσεις και ο κατώτατος μισθός (που) καταλήγουν να αποκλείουν από την αγορά τους έχοντες λιγότερα προσόντα." Από την άλλη εκτιμά ότι η ευελιξία της αγοράς εργασίας δεν θα επαρκούσε. "Η καλύτερη λύση είναι η επιδότηση των λιγότερο απαιτητικών σε εξειδίκευση και κακοπληρωμένων θέσεων εργασίας δίνοντας ένα πριμ στα αφεντικά για κάθε θέση πλήρους απασχόλησης")
Ce professeur de l'université de Columbia (New York) est souvent présenté comme un rejeton de l'école néokeynésienne. Il s'y rattache par la thématique de ses recherches sur la croissance, le chômage et les arbitrages entre court et long terme. Mais il se réfère tout autant au Nobel 1974 d'économie, Friedrich Hayek, un «ultralibéral» comme on dit à Paris, dont il loue « la théorie moderne du dynamisme (économique)».
(bold: Αλλά αναφέρεται εξίσου και στον Νομπελίστα του 1974 Friedrich Hayek, έναν "υπερ-φιλελεύθερο" όπως λένε στο Παρίσι, από τον οποίο δανείζεται "τη μοντέρνα οικονομική θεωρία του δυναμισμού")
Il dénonce les corporatismesEn France il participe depuis 2001 aux travaux de l'OFCE, l'Observatoire des conjonctures économiques, dont il est devenu l'une des figures tutélaires. Il aime à renvoyer dos à dos la droite et la gauche en Europe continentale, dénonçant les corporatismes et les fausses querelles idéologiques. Ainsi considère-t-il le niveau des prélèvements obligatoires comme un débat secondaire vis-à-vis de l'emploi : « Les nations à faible taux de chômage incluent le Royaume-Uni et les États-Unis qui ont des prélèvements faibles et le Danemark et la Suède où ils sont élevés. » L'essentiel à ses yeux est d'entreprendre « les réformes nécessaires pour réaliser une dynamique fondée sur un rythme élevé d'innovation, des créations d'emploi abondantes et une productivité élevée à l'échelle mondiale ».
Αν μετά τα παραπάνω θεωρείτε ότι οι συγκεκριμένες παράγραφοι στο άρθρο της "Ν" αποδίδουν σωστά τα πιστεύω του Φελπς...
Δείτε και άρθρο στους Seattle Times όπου προβάλλεται η συμβολή του - μαζί με του Μίλτον Φρήντμαν- στον καθορισμό της σημερινής νομισματικής πολιτικής στις ΗΠΑ.
11/10/2006:
Η "Ν" μπαλώνει σήμερα τα πράγματα δημοσιεύοντας άρθρο του ίδιου του Φελπς με τίτλο "Η ιδιοφυία του καπιταλισμού"!
Διαβάζω άρθρο της Ναυτεμπορικής σχετικά με τον φετινό νικητή του Βραβείου Νόμπελ Οικονομίας. Με μια -κλασσική για την "Ν"-, κακή μετάφραση που -κλασσικά για την "Ν"- προδίδει και έλλειψη κατανόησης, αναφέρει:
"Το έργο του Φελπς έγινε ευρύτερα γνωστό στη δεκαετία του 1960, όταν επιτέθηκε στη θεωρία σύμφωνα με την οποία, όταν έχουμε υπερβάλλουσα προσφορά εργασίας (ανεργία), τότε η αγορά τείνει να πιέζει προς τα επάνω τον ονομαστικό μισθό. Αυτό οδηγεί σε μείωση της ανεργίας (ήτοι αύξηση του προϊόντος) και ταυτόχρονα ύψωση των τιμών."
Συγγνώμη; Μπερδεύτηκα!
Στη συνέχεια ωστόσο, (ψιλο-) διορθώνει τα πράγματα γράφοντας:
"Φελπς αμφισβήτησε την κυρίαρχη άποψη της δεκαετίας του 1960, σύμφωνα με την οποία υπήρχε μια σταθερή, αρνητική σχέση μεταξύ πληθωρισμού και ανεργίας, η οποία αποτυπωνόταν από την «καμπύλη Φίλιπς»."
Άρα, ο Φελπς αμφισβήτησε την κυρίαρχή άποψη της δεκαετίας του 1960 σύμφωνα με την οποία υπήρχε αρνητική συσχέτιση μεταξύ πληθωρισμού και ανεργίας. ΟΚ. Μάλλον αυτό πρέπει να εννοεί. Για να δούμε και τι λέει παρακάτω όμως...
Τι βλέπω!
Μα, Ω!του θαύματος! Αρνητικά σχόλια κατά της αγοράς:
"Ο Αμερικανός επιστήμονας υποστήριξε ότι μακροπρόθεσμα το φυσικό ποσοστό ανεργίας προσδιορίζεται μόνο από πραγματικά μεγέθη και όχι από νομισματικά και ως εκ τούτου η οικονομική πολιτική θα έπρεπε να λαμβάνει σε μακροχρόνιο επίπεδο ως δεδομένο αυτόν τον περιορισμό, καταρρίπτοντας την άποψη ότι ο μαζικός αποκλεισμός από την εργασία είναι δυνατό να ξεπερασθεί από τις αγορές, με απελευθέρωση των απολύσεων ή συμπίεση των κατώτατων μισθών.
Οπως υποστήριξε σε πρόσφατη δημοσίευσή του ο Φελπς: «Είναι λάθος να περιμένουμε ότι οι δυνάμεις της αγοράς από μόνες τους θα τερματίσουν το μαζικό αποκλεισμό από τον κόσμο της εργασίας που αναπτύχθηκε από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 ως τις αρχές του 1990. Η πολύ διαδεδομένη άποψη, ότι κάποτε θα επανέλθουμε στην κανονική κατάσταση, όπου ο καθένας θα έχει δουλειά, διότι πάντα υπάρχει τέλος στην κρίση, δεν πατά σε κανένα γερό υπόβαθρο». "
Ως υποψιασμένος πλέον για τη σαβούρα που πασάρουν οι κ.κ.ελληνοφυλλάδες στους αναγνώστες τους λέω να προσπαθήσω να το διασταυρώσω. Αν το λέει πράγματι ο Φελπς αυτό, το βουλώνω και δέχομαι την ύπαρξη της διαφορετικής του άποψης. Και ποιος είμαι εγώ που θα διαφωνήσω με έναν Νομπελίστα; Το λέει όμως;
Ψάχνω στο CNN και στο MSNBC. Τα άρθρα δε με διαφωτίζουν.
Ας πεταχτώ και από Γαλλία μεριά, αν και εκεί ακούν ελεύθερη αγορά και τρέχουν...
Κι όμως! Voila!
Σε άρθρο στη Figaro αναφέρονται οι βασικές θέσεις του Phelps για διάφορα οικονομικά θέματα και δεν μοιάζουν καθόλου μα καθόλου με αυτό που μας πλασσάρει ο αριστερός μεταφραστής της "Ν":
« Le long ralentissement économique de l'Europe de l'Ouest prend les proportions d'une crise », écrivait-il dans Le Figaro du 23 juin 2006. Il y rappelait la supériorité « des économies de libre entreprise » - États-Unis, Canada, et Royaume-Uni - car elles sont plus aptes « aux innovations commercialement réussies ». Et d'enfoncer le clou : « Là où le système continental réunit des experts pour fixer la norme d'un bien, le capitalisme en autorise le lancement sous toutes les versions. »
(bold: [Ο Φελπς σε άρθρο του] υπενθύμιζε την υπεροχή των οικονομιών της ελεύθερης επιχειρηματικότητας).
Dans cette même tribune, Edmund Phelps rappelait son autre obsession, l'emploi, exhortant les gouvernements à « s'attaquer au problème de l'exclusion ». D'un côté il n'a pas de mots assez durs pour stigmatiser « les protections qu'offrent aux salariés les conventions collectives et le salaire minimum (qui) aboutissent à exclure de l'emploi les moins qualifiés ». Mais de l'autre il estime que la flexibilité du marché du travail ne saurait suffire : « La meilleure solution est de subventionner les emplois peu qualifiés et mal rémunérés en versant une prime aux patrons pour chaque embauche à plein temps.»
(bold: Απ' τη μια μεριά δεν του φθάνουν τα λόγια για να στιγματίσει "τα μέτρα προστασίας που προσφέρουν στους εργαζόμενους οι συλλογικές συμβάσεις και ο κατώτατος μισθός (που) καταλήγουν να αποκλείουν από την αγορά τους έχοντες λιγότερα προσόντα." Από την άλλη εκτιμά ότι η ευελιξία της αγοράς εργασίας δεν θα επαρκούσε. "Η καλύτερη λύση είναι η επιδότηση των λιγότερο απαιτητικών σε εξειδίκευση και κακοπληρωμένων θέσεων εργασίας δίνοντας ένα πριμ στα αφεντικά για κάθε θέση πλήρους απασχόλησης")
Ce professeur de l'université de Columbia (New York) est souvent présenté comme un rejeton de l'école néokeynésienne. Il s'y rattache par la thématique de ses recherches sur la croissance, le chômage et les arbitrages entre court et long terme. Mais il se réfère tout autant au Nobel 1974 d'économie, Friedrich Hayek, un «ultralibéral» comme on dit à Paris, dont il loue « la théorie moderne du dynamisme (économique)».
(bold: Αλλά αναφέρεται εξίσου και στον Νομπελίστα του 1974 Friedrich Hayek, έναν "υπερ-φιλελεύθερο" όπως λένε στο Παρίσι, από τον οποίο δανείζεται "τη μοντέρνα οικονομική θεωρία του δυναμισμού")
Il dénonce les corporatismesEn France il participe depuis 2001 aux travaux de l'OFCE, l'Observatoire des conjonctures économiques, dont il est devenu l'une des figures tutélaires. Il aime à renvoyer dos à dos la droite et la gauche en Europe continentale, dénonçant les corporatismes et les fausses querelles idéologiques. Ainsi considère-t-il le niveau des prélèvements obligatoires comme un débat secondaire vis-à-vis de l'emploi : « Les nations à faible taux de chômage incluent le Royaume-Uni et les États-Unis qui ont des prélèvements faibles et le Danemark et la Suède où ils sont élevés. » L'essentiel à ses yeux est d'entreprendre « les réformes nécessaires pour réaliser une dynamique fondée sur un rythme élevé d'innovation, des créations d'emploi abondantes et une productivité élevée à l'échelle mondiale ».
Αν μετά τα παραπάνω θεωρείτε ότι οι συγκεκριμένες παράγραφοι στο άρθρο της "Ν" αποδίδουν σωστά τα πιστεύω του Φελπς...
Δείτε και άρθρο στους Seattle Times όπου προβάλλεται η συμβολή του - μαζί με του Μίλτον Φρήντμαν- στον καθορισμό της σημερινής νομισματικής πολιτικής στις ΗΠΑ.
11/10/2006:
Η "Ν" μπαλώνει σήμερα τα πράγματα δημοσιεύοντας άρθρο του ίδιου του Φελπς με τίτλο "Η ιδιοφυία του καπιταλισμού"!
Subscribe to:
Posts (Atom)